سنجش تومورزایی سلول‏های بنیادی زایای موش مذکر نابالغ تکثیر یافته در محیط کشت پس از پیوند به موش بالغ با نقص سیستم ایمنی

هدف: این فرضیه وجود دارد که سلول‏های بنیادی پس از پیوند، قابلیت تومورزایی دارند. سلول‏های بنیادی اسپرماتوگونی دارای قابلیت تکثیری بالا و کلونی‏زایی بوده که مربوط به بیان یک‏سری از ژن‏های پرتوانی نظیر ژن c-myc است؛ بنابراین هدف اصلی این تحقیق بررسی قابلیت تومور‏زایی سلول‏های بنیادی اسپرماتوگونی بعد از کشت در آزمایشگاه و پیوند به حیوانات با نقص سیستم ایمنی بوده است. مواد و روش‏ها: سلول‏های بنیادی اسپرماتوگونی حاصل از بافت بیضه موش 3-5 روزه نر نژاد nmri پس از دو مرحله هضم آنزیمی، کشت داده شدند. پس از کشت سلول‏های بنیادی اسپرماتوگونی به‏مدت یک ماه، کلونی‏های به‏دست آمده با استفاده از نشانگر oct4 و plzf تعیین ماهیت شدند. سپس بیان ژن‏های پرتوانی oct-4، nanog و c-mycبررسی شد. تعداد 106× 5 از سلول‏ها به‏صورت زیر پوستی به موش با نقص سیستم ایمنی پیوند و پس از 8 هفته محل پیوند سلول‏ها از نظر ایجاد تومور ارزیابی شدند. سلول‏های بنیادی موشی رده cce به‏عنوان کنترل مثبت، استفاده شدند. تومور‏های به‏وجود آمده با کولیس اندازه‏گیری شد. نتایج: کلونی‏ها پروتئین oct-4 و plzf را بیان کردند. میزان بیان ژن‏های پرتوانی در این سلول‏ها به نسبت سلول‏های بنیادی جنینی به‏طور معنی‏داری پایین‏تر بود. سلول‏های بنیادی جنینی موشی تومور ایجاد نمودند ولی کلونی‏های اسپرماتوگونی قادر به ایجاد تومور نبودند. نتیجه‏گیری: سلول‏های بنیادی اسپرماتوگونی موشی در مقایسه با سلول‏های بنیادی جنینی قادر به ایجاد تومور در بدن نیستند. به دلیل بیان پایین ژن‏های پرتوان به‏ویژه ژن c-myc قابلیت تومورزایی این سلول‏ها به‏طور معنی‏داری کاهش یافته است. با این حال مطالعه در مورد نمونه انسانی نیز باید بررسی شود.